بَاب
كَرَاهِيَةِ
الِاعْتِمَادِ
عَلَى الْيَدِ
فِي
الصَّلَاةِ
181-182. Namazda El
Üzerine Dayanmanın Keraheti
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ
حَنْبَلٍ
وَأَحْمَدُ
بْنُ
مُحَمَّدِ
بْنِ
شَبُّوَيْهِ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ رَافِعٍ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ عَبْدِ
الْمَلِكِ
الْغَزَّالُ
قَالُوا
حَدَّثَنَا عَبْدُ
الرَّزَّاقِ
عَنْ
مَعْمَرٍ
عَنْ إِسْمَعِيلَ
بْنِ
أُمَيَّةَ
عَنْ نَافِعٍ
عَنْ ابْنِ
عُمَرَ قَالَ
نَهَى
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
قَالَ
أَحْمَدُ بْنُ
حَنْبَلٍ
أَنْ
يَجْلِسَ
الرَّجُلُ
فِي الصَّلَاةِ
وَهُوَ
مُعْتَمِدٌ
عَلَى يَدِهِ وَقَالَ
ابْنُ
شَبُّوَيْهِ
نَهَى أَنْ
يَعْتَمِدَ
الرَّجُلُ
عَلَى يَدِهِ
فِي الصَّلَاةِ
وَقَالَ
ابْنُ
رَافِعٍ
نَهَى أَنْ يُصَلِّيَ
الرَّجُلُ
وَهُوَ
مُعْتَمِدٌ
عَلَى يَدِهِ
وَذَكَرَهُ
فِي بَابِ
الرَّفْعِ
مِنْ
السُّجُودِ
وَقَالَ
ابْنُ عَبْدِ
الْمَلِكِ
نَهَى أَنْ
يَعْتَمِدَ
الرَّجُلُ
عَلَى
يَدَيْهِ إِذَا
نَهَضَ فِي
الصَّلَاةِ
îbn Ömer (r.a.)'den;
demiştir ki: ResûluIIah (s.a.v.) -Ahmed b. Hanbel'in rivayetine göre- insanın
namazda eli üzerine dayanarak oturmasından; -İbn Şebbûye'nin dediğine göre- Namazda
eli üzerine dayanmasından, -İbn Râfi'in dediğine göre ki, o bunu secdeden
(başı) kaldırma konusunda zikretmiştir-, adamın eli üzerine dayanarak namaz
kılmasından -İbn Abdilmelik'in rivayetine göre ise,- Kişi'nin namazda ayağa
kalktığı zaman eli üzerine dayanmasından nehyetti.
Diğer tahric: Hâkim,
el-Miistedrek, I, 230.
AÇIKLAMA:
Hadis metninden de
anlaşıldığı gibi müellif Ebû Dâvûd bu hadisi dört ayrı hocasından rivayet
etmiştir. Bu rivayetler arasında da bazı farklar bulunmaktadır.
Ahmed b. Hanbel'in
rivayetine göre Hz. Nebi namazda otururken el üzerine dayanma, İbn Şebbü'ye ve
İbn Râfi'in naklettiğine göre herhangi bir pozisyon zikredilmeden mutlak
olarak namazda el üzerine dayanma, İbn Abdilmelik'in haberine göre de ayağa
kalkarken ele dayanma yasaklanmıştır. Bu rivayetler arasında ifade
farklılıkları olmakla beraber, hepsi namazda el üzerine dayanmanın
yasaklandığı esasında müttefiktirler. Hz. Nebidin ömrünün sonuna doğru kilo
alıp ağırlaştığı devrelerde namaz kılarken bir bastona dayanması bir özre mebni
olduğu için bu hadise zıt sayılmamalıdır. Bu hadis namazda el üzerine
yaslanmanın yasak olduğunu gösterir, insanın kendi uzvuna dayanması, mekruh
olduğuna göre başka bir şeye yaslanmasının öncelikle memnu olması gerekir.
Âlimler bu yasaklamayı kerahete hamletmişler ve namazda özürsüz yere bir şeye
dayanmanın mekruh olduğunu söylemişlerdir.